Lieve allemaal,

Afgelopen vrijdag ochtend om 04:20 uur (in Nederland 06:20 uur) zijn we aangekomen in Accra, de hoofdstad van Ghana. De reis is goed verlopen ondanks de enorme druk aan de oren. Toen we van het vliegveld naar buiten liepen, was dit een enorme klap van warmte. Het is hier in Accra 34 graden in de nacht, een groot verschil met Nederland waar het gister nog maar 3 graden in de nacht was. Eenmaal buiten werd ons van alle kanten hulp aangeboden door Ghanezen die ons wilde helpen. Als je eenmaal de hulp aanvaart, kom je er niet meer vanaf en moet je er voor betalen. Dit hebben we dus niet gedaan. Mrs. Mawutor (onze buurvrouw) heeft ons met Mozus (de taxichauffeur) opgehaald op het vliegveld. We zijn met een taxibusje opgehaald en zijn naar het hotel van de tante van mrs. Mawutor gereden om te ontbijten omdat de markt en winkels in Accra pas om 09:00 uur open zijn.

Tijdens de rit naar het hotel zag ik al veel mensen die wakker zijn en lopen op straat (05:30 uur), wat je in Nederland niet snel zult zien. Daarnaast zag ik 8 kinderen liggen op een doek naast de straat die lagen te slapen. Een gezinnetje had een paar dakplaten aan elkaar verbonden die eronder lagen te slapen. Dan besef je dat je in Nederland zoveel meer hebt dan alleen een doek of een paar dakplaten.

Eenmaal bij het hotel, zijn de mensen erg vriendelijk en gastvrij. De tante en familie van Mrs. Mawutor geven ons een rechterhand en stellen zich voor. Steeds als er iemand voorbij komt, groeten ze ons met een lach. We krijgen een dienblad aangeboden met plastic zakjes water erop. Ik keek naar Britt en ik denk; ‘wat moeten we met deze zakjes water’. Hier in Ghana is het heel gewoon om uit een zakje water te drinken in plaats van een flesje water. Je bijt een gaatje in het plastic, en je drinkt eruit. Als ontbijt krijgen we 2 geroosterde boterhammen met zoete boter ertussen. Daarnaast krijgen we een gebakken ei die je over het geroosterde brood heen kan leggen. Het is belangrijk dat je met je rechterhand eet. Dit is soms even lastig, omdat je in Nederland gewend bent om met 2 handen te eten. De tante van Mrs. Mawutor zette ook een grote pan gekookt water op tafel. We moesten met een mok water uit de pan halen en in onze mok schenken. Hier konden we met zakjes, thee of koffie maken.

Na het ontbijt zijn we naar het centrum gereden om geld om te wisselen en een internetkaart aan te schaffen. Je kunt per maand internet kopen. Je moet immers wel bereik hebben.. 1 Cedi is ongeveer 0,25 eurocent. Daarna zijn we naar de supermarkt geweest om de hoogst nodige boodschappen te kopen die we niet op de markt kunnen kopen en de boodschappen voor de eerste 2 dagen. Je moet er wel rekening mee houden dat je nog 4 uur moet reizen..

Na de boodschappen zijn we richting Golokuati gereden met het taxibusje. Alle tijd dat wij aan het ontbijten waren of wanneer we boodschappen gingen doen, bleef Mozus de taxichauffeur bij de taxi zodat er niks kon gebeuren. En we zijn best lang weggeweest.. Het is 4 uur rijden naar Golokuati. Dit was een lange en vermoeide rit. Vooral met 37 graden overdag zonder airco. Er is zoveel om je heen te zien. Je wilt het allemaal onthouden, er zijn zoveel eerste indrukken! Maar dat kun je niet, omdat het zoveel is. Er zijn bijvoorbeeld heel veel winkeltjes langs de kant van de ‘hoofdweg’ (wat bij ons de snelweg is). Je mag hier 100 en het is heel gewoon dat mensen op de weg lopen waar je mag rijden met een hoge snelheid. Iedereen rijdt kriskras door elkaar. Als je even stilstaat met het busje, omdat je niet verder kunt, komen de mensen meteen naar je toe gelopen met hun spullen op hun hoofd om deze te verkopen. Dan moet je goed je ramen sluiten, anders gaan ze naar binnen hangen. Ook hebben we veel kippen, koeien, geiten en een paar apen langs de kant van de weg gezien. De wegen zijn niet allemaal even goed als in Nederland. Je hebt veel kuilen in de weg en zandwegen.

Eindelijk zijn we aangekomen in Golokuati. We worden meteen begroet door de buurkindjes die voor de deur aan het wachten zijn. Achter ons hebben heeft ook een studentengroep gewoond die een dag eerder is vertrokken. 50 meter verderop woont onze begeleider Alloy. Hij is een Nederlandse vrijwilliger. We zijn hier ’s avonds uitgenodigd om te eten. Het eten was erg lekker, we hebben rijst met tomatensaus op, salade en watermeloen.

Na het diner zijn we naar bed gegaan. Het was een vermoeide eerste dag!

Tot de volgende keer! Mits internet dit toelaat, ik heb hier namelijk bijna tot geen verbinding.

Liefs,

Ilse