De eerste dag hebben we het rustig aan gedaan. Even rustig de koffers uitruimen en bijkomen van de reis. Het is erg wennen aan de cultuur en ik moet vooral wennen aan de warmte. Je bent continue bezweet. Om 15:00 uur zijn we door onze begeleider opgehaald en zijn we naar de markt gelopen om deze te verkennen en om de buurtbewoners te leren kennen. Ik had me de markt voorgesteld als allerlei kraampjes waar je vooral fruit en groente kan kopen. Hier in Golakuati bestaat de markt uit huisjes waar je eten en drinken kunt kopen. Op dit moment kun je weinig fruit kopen in Golokuati, maar wel veel groente. De voornaamste huisdieren van de bewoners zijn geiten, kippen en schapen. Het lekkerste vlees vinden ze geitenvlees. Het grappige is dat deze dieren de gehele dag rond lopen door het dorp en dat ze op een bepaald tijdstip zelf of in de kudde naar huis rennen. Dit hebben de bewoners aangeleerd aan hun dieren. Als je over de markt aan het rondlopen bent, zie je opeens een kudde schapen de straat (zandpaden) over rennen.

Zondag ochtend om 07:00 uur zijn we naar de eerste kerkdienst geweest. Er was een afscheidsmis van mrs. Dorche. Mrs. is een Nederlandse vrouw van 84 jaar en werkt al 45 jaar in Golokuati als vrijwilligster voor allerlei stichtingen. Ze woont langs onze begeleider. Mrs. Dorche heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat er in Golokuati waterleidingen zijn aangelegd. De mis duurde 3,5 uur! Dit is vergeleken met Nederland erg lang. Ik vond het opgegeven moment ook best lang duren, maar het was zeker de moeite waard. Het is een christelijke kerk en het was erg druk. Er zijn net als in Nederland banken in de kerk. Het koor zit links voor op de banken. De kinderen worden apart gezet rechts voorin op de banken in de kerk. Er zit een vrouw bij de kinderen die zorgt voor de orde. Wanneer er een kind niet luistert of te druk is, wordt hij/zij teruggebracht naar de moeder en krijgt het kind een corrigerende tik. In de kerk wordt veel gezongen en iedereen is vrolijk. De vrouwen dansen met een klein stoffen lapje. Ik kon de pastor bijna niet verstaan, enkele Engelse woorden vanwege het Ghanese accent, maar dat nam de gezelligheid niet af. Tijdens de dienst kun je 2 donaties geven, 1 donatie is voor de pastor zodat hij rond kan komen, de 2^de donatie is voor het onderhouden van de kerk. Omdat het een christelijke kerk is, is het net als in Nederland heel gewoon dat je een hosty krijgt als je de communie hebt gedaan. Je bent geen communiekant meer als je gescheiden bent. Ook als je samen woont, maar niet getrouwd bent, ben je geen communiekant meer.

In de middag hebben we met de meiden de was gewassen met de hand. Het was wel grappig, want we hebben alleen de was gewassen van de meiden en we zijn hier nu 3 dagen, en er waren 3 waslijnen vol was gespannen met was en we hebben zelf nog een extra waslijn gespannen, terwijl de buren maar een halve waslijn nodig hadden. De buren zijn erg gastvrij en als er iets is, dan worden we meteen geholpen! Ook kunnen we altijd om advies vragen, bijvoorbeeld met het koken of bij het wassen van de kleding. De buurkindjes zijn erg nieuwsgierig, maar ook verlegen. Wij moeten het ijs breken om contact te maken. Ze beginnen ons te leren kennen en ze willen graag bij je op schoot zitten. Ook vinden ze ballonnen en de telefoon erg interessant, vooral de snapchatfilter waar ze zichzelf kunnen zien.

Ook is er ’s middags iemand langs gekomen om de kleding op te meten die we in het ziekenhuis gaan dragen. Dit zijn jurkjes die op maat gemaakt worden. De jurkjes zijn als het goed is donderdag klaar. We kunnen maandag beginnen met stage. Eigenlijk zouden we vandaag beginnen met stage, maar het is in het ziekenhuis heel belangrijk dat we de juiste kleding voorschriften dragen.

Ik zit nu op een zandheuvel en heb toevallig bereik. Je probeert te profiteren van al het internet dat je hebt haha. Vandaar deze snelle post. Tot snel!