Afgelopen zaterdag hebben we leuke activiteiten gedaan. Omdat het mooi weer was én omdat we in de buurt van het Voltameer wonen, zijn we met de groep naar Kpando gereisd om met een boot over het mooie, grote Voltameer te varen. Velen mensen leven rondom het Voltameer. Het water in het Voltameer gebruiken de bewoners als sanitair, maar ook als drinkwater. Je ziet kano's aan de kant van het water liggen en er liggen allerlei visnetten in het water. Daarnaast zie je vele eilandjes op het Voltameer en op sommige eilandjes wonen zelfs mensen, waarvan je denkt dat dit onbewoonde eilandjes zijn. Wanneer zij naar het vaste land willen, varen ze daar heen met kano's. Na de boottocht zijn we naar een pottenbakkerij geweest. Ik had het me anders voorgesteld. Ik dacht gewoon aan een winkeltje waar je zelfgemaakte potjes kon kopen, van die potten die ik wel eens in Nederland gemaakt heb, maar het is veel meer dan dat!! Net zoals de houten beeldjes, kun je je van alles bedenken, of ze hebben het staan. Ik heb zoveel mooie dingen gezien!! Te veel om mee te nemen! Ik denk dat mijn koffer straks niet meer dicht past!

Zondag zijn we met onze buurvrouw Mrs. Mawutor die haar eigen stichting heeft naar het dorpje Wli gereisd om onze donaties te geven aan 2 scholen. Dit is ongeveer 1 uur reizen vanuit Golokuati. Hier staan 2 scholen die speciaal voor ons op deze dag op zondag geopend zijn. Toen we aankwamen met de taxi, wist ik niet wat ik zag! Zoveel kinderen!! Zoveel blije en enthousiaste gezichten! Het was een groot feest! Zelfs de fanfare was aanwezig! Aan Jet en mij werd gevraagd om een presentatie te geven aan de kinderen over hygiëne, respect en over de meegenomen donaties in het Engels. Een van mijn leerdoelen hier is om mijn Engels te verbeteren, omdat Engels niet mijn beste vak is, maar aan de andere kant dacht ik: "een presentatie in het Engels, onvoorbereid aan meer dan 500 kinderen!! " Normaal ben ik er weken mee bezig om een Engelse presentatie voor te bereiden en nu moest ik even snel iets bedenken! Achteraf was ik trots op mezelf dat ik samen met Jet de presentatie gegeven had! (foto staat op Facebook).

Vanuit Nederland heb ik voetbaltunetjes van de voetbalvereniging in Ewijk mee mogen nemen en iemand anders uit de groep heeft voetbaltunetjes meegekregen vanuit een andere voetbalvereniging. Ook hebben we allerlei speelgoed meegenomen vanuit Nederland en gedoneerd aan de 2 scholen, zoals potloodjes met puntenslijper, stiften, kleurboekjes, bellenblazen, frisbees, stickers voor op de muren, ballonnen etc. Omdat de kinderen zo nieuwsgierig waren, kwamen ze steeds dichterbij staan. Om orde te houden en om ervoor te zorgen dat de kinderen niet te dichtbij kwamen, mepte de leraren met takjes tegen de voetjes en schenen aan van de kinderen zodat ze op een rechte lijn bleven staan en zodat wij de ruimte kregen om uitleg te geven. Nadat we uitleg gegeven hadden over de gedoneerde spullen, begonnen de 2 directeuren van de scholen te discussiëren over wie welke shirts kreeg. Wij wisten hier wel een goede oplossing voor! En dat op de Nederlandse manier, namelijk kop of munt! Hier moest iedereen erg om lachen. Toen we wisten wie welke voetbaltunetjes kreeg, kon de wedstrijd pas echt beginnen! En dat werd gevierd met het hele dorp! Het voetbalveld lag aan de andere kant van het dorp en we liepen door alle straten heen, alsof het een optocht was! Een grote mensenmassa, nog nooit had ik zoveel mensen bij elkaar gezien! En er sloten zich steeds meer mensen aan in de optocht! Ze hadden zoiets nog nooit meegemaakt in het dorp! De scholen lieten zien hoe trots ze op hun donaties waren! Eenmaal bij het voetbalveld aangekomen, gaven we de scheidsrechter een fluitje en kon de wedstrijd echt beginnen. Wie won, won de bal! Allebei de teams stonden klaar, er werden kuipstoeltjes voor ons neergezet waar we op konden gaan zitten. Alle kinderen, leraren, ouders en andere supporters uit het dorp stonden om ons heen, en zij vormden de lijn. Ewijk kwam met 1-0 voor te staan met een prachtig doelpunt vanuit de kruising en alle kinderen rende het veld op! Het leken net hooligans! Zo hard ging het er soms aan toe! Daarnaast werd er gedanst en veel gelachen. En het was heel normaal als er even een geit of haan over het veld kwam rennen die we de mascottes van de teams noemden! Uiteindelijk won V. V. Ewijk met 1-0 en zij wonnen de bal! Het was 1 groot feest!! Nadat de wedstrijd was afgelopen keerde we terug naar huis. De buurvrouw had voor ons een heerlijke maaltijd gekookt! Het was een hele mooie dag en we hebben genoten! We hebben veel kinderen bij gemaakt!

Maandag, dinsdag en woensdag stond Accra op de planning. Dit is de hoofdstad van Ghana. Maandag ochtend zijn we met z'n 4e vroeg vertrokken, een reis van 5 uur. Maandag avond hebben we de 2de van de groep naar het vliegveld gebracht die inmiddels teruggekeerd is naar Nederland vanwege gezondheidsproblemen. Nu zijn we nog maar met z'n 6e.. Het is toch gek, want je gaat met z'n 8e hier na toe en je verwacht ook weer met z'n 8e terug naar huis te gaan. Dinsdag zijn Marit en Ruth naar de Shopping Mall van Accra gegaan om medische spullen te kopen van het donatiegeld voor in het ziekenhuis, want over 2 weken is stage afgerond en de tijd gaat zo voorbij! Ik zou eigenlijk ook meegaan, maar ik ben die dag in het hotel gebleven, omdat ik zondagnacht niet lekker ben geworden. Die dagen dat ik in Accra was, had ik het gevoel dat het erger werd. Ik kreeg krampende buikpijn, was constant misselijk, moest 2 keer overgeven, kon het toilet geen moment uit het oog verliezen vanwege diarree en had weinig kracht en energie. Marit en Ruth hebben mij deze dagen erg goed geholpen. Zij hebben mij onder andere gestimuleerd te blijven drinken om dehydratie (uitdroging) te voorkomen. Ook al was dit soms niet even gemakkelijk en fijn. Toen we donderdag inmiddels thuis waren in Golokuati besloot ik toch samen met Marit en Ruth naar het ziekenhuis te gaan voor een bloedonderzoek. Iemand uit de groep was die dag opgenomen in het ziekenhuis vanwege Salmonella Typhoid. Toen de diagnose bekend was, werd er orale antibioticum voorgeschreven (via de mond), maar dit sloeg niet aan. Hierdoor was intraveneuze antibioticum (via een infuus) noodzakelijk, waardoor opname in het ziekenhuis nodig was. Eenmaal in het ziekenhuis gaf ik mijn gegevens af en werden mijn vitale functies gemeten (temperatuur, bloeddruk en gewicht). Ik had zelf al eerder een malariatest bij mezelf afgenomen die negatief was. Ik werd goed begeleidt door de hoofdzuster en we waren overal zo aan de beurt. Daarna werd ik doorverwezen naar het Lab waar ze bloedgeprikt hadden. Zelf dacht ik aan malaria of aan een voedselvergiftiging. Dit omdat we die zondagavond voordat de klachten begonnen een maaltijd gegeten hadden die de buurvrouw voor ons gekookt had. Ik had er niet bij stilgestaan dat het bereidt was met het water van hier in plaats van drinkwater, ondanks het erg lekker was. De uitslag kwam na 45 minuten en het bleek dat ik enteric fever gastro-enteritis had. Dit is buikgriep oftewel een maag-darmontsteking veroorzaakt door salmonella. Het kon niet zo zijn dat dit van het eten kwam van afgelopen zondag. Dit was al veel langer aanwezig. Ik heb orale antibioticum gekregen waar ik gister avond mee ben gestart. Het gaat met ups en downs. Het is belangrijk om goed uit te rusten en goed te blijven drinken.

Dat was me een weekje! Helaas doordat ik ziek was, heb ik geen stage kunnen lopen op de Theater Ward waar ik enorm van baal. Volgende week sta ik op de Labour Ward samen met Marit en Ruth. Dit is de Verkoskunde Afdeling! Ook heb ik een nieuwe telefoon gekocht in Accra, omdat de mijne het niet meer deed. Ik heb een nieuw Ghanees nummer. Je kunt deze aan mama vragen of je kunt eventueel een berichtje achterlaten op Facebook. Aanstaande zondag en maandag is de planning dat we naar Ho gaan voor een Outreach. Dit is een reis van 2 uur. We gaan daar mensen vaccineren, onderzoeken en uitleg geven over malaria, hypertensie (hoge bloeddruk), borstvoeding en nog veel meer onderwerpen. Ik heb er veel zin in en ik denk dat het heel leerzaam is! Ik hoop dat het snel beter gaat! Dit was het voor deze week! Tot de volgende keer!

Liefs,

Ilse