Lieve allemaal,

Op naar de bergen!! Afgelopen zondag zijn we met de groep naar Ho gereisd voor onze eerste Outreach die maandag begon. Dit is ongeveer 2 uur reizen vanuit Golokuati. Een Outreach betekent dat we met vrijwilligers, die uit artsen en verpleegkundige bestaan naar de bergen reizen om gratis hulp te verlenen en zorg te bieden aan volwassenen, kinderen en baby's. Maar liefst meer dan 400 mensen! Toen we zondagmiddag aankwamen bij het hotel, keek ik mijn ogen uit! Wat is dit een mooi en luxe hotel!! Er was zelfs een grasveld wat ik al lang niet meer gezien had met mooie palmbomen. Iedereen kreeg een eigen hotelkamer met een 2 persoons bed, luxe sanitaire voorzieningen en de kamer was leuk en met luxe meubeltjes ingericht. Een hotelkamer voor mij alleen, helemaal gratis, betaald door de organisatie! Ik heb voor het eerst na 2 maanden weer warm kunnen douchen!

s' Avonds hadden we een belangrijke vergadering over de Outreach die maandag begon. Ook kregen we uitleg over hoe de dag ging verlopen. Hier kwamen we in contact met belangrijke mensen, zoals de hoofddokter van de hele Volta region (dit gebied is ongeveer net zo groot als heel Nederland), de hoofddokter van Accra (vergelijkbaar met de hoofddokter van Amsterdam) en andere belangrijke doctoren en zelfs 2 mensen van het parlement. Zij behoren tot de elite van Ghana. Een man waarvan ik de naam onthouden heb heet Bedzrah Emma Kwasi. Zij hebben deze organisatie opgezet en wij mochten hier aan deelnemen. Zo gaaf! Zoiets zou je in Nederland niet zomaar mee kunnen maken! Ook hebben we de medische spullen die we vanuit Nederland hebben meegenomen aan deze organisatie gedoneerd. Deze spullen gaan naar een klein ziekenhuis toe die het goed kunnen gebruiken! We hebben uitleg gegeven over de meegebrachte spullen. Het gaat om wondverbandmateriaal, incubatiemateriaal, reanimatiespullen, kathetersets, materialen voor beademing, steriele- en onsteriele handschoenen, burn shields (dit is een '2de huid' bij brandwonden), operatiescharen, kochers en verbandscharen, infuusnaaldjes en materialen om infuzen in te brengen, 200 brillen, stuwbanden (in het ziekenhuis gebruiken ze een infuuslijn in plaats van een stuwband), een stethoscoop en nekbrases. De nekbrases kenden ze hier nog niet! Deze worden gebruikt ter ondersteuning wanneer iemand zijn/haar nek heeft gebroken. Sommige ziekenhuizen hebben er 1 of 2 van, maar komen deze vaak te kort, waardoor de patiënt een grotere kans op overlijden heeft. Iedereen was enthousiast en de organisatie en het ziekenhuis waren erg blij met de meegebrachte medische spullen. Na de vergadering gingen we met z'n alle dineren wat heel gezellig was. Ik vond het een bijzondere en unieke avond!

Maandag morgen moesten we vroeg op werd ons verteld. De wekker ging om 07:00 uur voor het ontbijt. Om 07:45 uur moesten we klaar staan voor vertrek. Uiteindelijk vertrokken we om 10:00 uur (Ghanese tijd). We reden in luxe, grote auto's richting de bergen. De zandwegen werden slechter. Dit merkte je door de vele kuilen en gaten in de weg. We gingen steeds hoger de bergen in. Het uitzicht was prachtig! Uiteindelijk kwamen we aan in het dorpje Kpoeta, waar er al lange wachtrijen stonden bij een school met ouders en hun kinderen. Er waren meer dan 400 mensen aanwezig, een hele hoop! Joep en Jet hebben een presentatie gegeven over malaria en hypertensie (hoge bloeddruk). We kregen door de drukte heen een rondleiding. Er waren 2 lokalen. In 1 lokaal stonden 6 tafels waar artsen en verpleegkundige zaten. Wanneer een patiënt het lokaal binnenkomt, wordt hij/zij begeleidt naar het eerste tafeltje, de administratie. Hier worden de gegevens van de patiënt genoteerd. Daarna worden de vitale functies afgenomen bij de tweede tafel. Dit houdt in dat de temperstuur, de bloeddruk en het gewicht gemeten worden. Nadat de vitale functies zijn afgenomen, loop je naar de derde tafel en ga je in gesprek met de arts. Aan de hand van de klachten en symptomen stelt hij een tijdelijke diagnose. Vervolgens kunnen patiënten doorverwezen worden naar de laatste drie aparte tafels voor onderzoek. Je kunt hier een Hiv-test af laten nemen of een malariatest. Daarnaast kun je doorverwezen worden naar een arts die naar je hart en longen luistert met een stethoscoop. Vervolgens ga je met je gegevens naar het tweede lokaal. Dit is de apotheek en hier kun je medicatie op halen.

De taken werden verdeeld en ik mocht als eerst Hiv-testen afnemen bij patiënten. De Hiv-test was nieuw voor mij en ik wilde dit graag leren. Deze had ik nog nooit afgenomen. Je moet hier uiteraard heel voorzichtig mee zijn. Bij een Hiv-test krijg je net zoals bij een malariatest en bij het controleren van de bloedsuiker een klein prikje in je vinger. Je neemt bloed af en vervolgens neem je het bloed met een pipet op en laat je dit vallen op een apparaatje. Daarna voeg je hier nog 1 druppel van een vloeistof aan toe. Dan wacht je 15 minuten en dan kun je van het apparaatje aflezen of de Hiv-test positief of negatief is. Dit staat aangegeven met 'p' (positive). Uiteindelijk bleken er die dag 2 mensen een Hiv-positieve uitslag te hebben over alle mensen die getest zijn. Het lijkt erg op de afname van een malariatest, wat ik in mijn eerdere blog heb omschreven.

Hierna wisselde we door en mocht ik de vitale functies afnemen. De temperatuur wordt gemeten door een thermometer onder de oksel te houden. De bloeddruk wordt handmatig gemeten. Ik wist niet meer precies hoe ik de bloeddruk handmatig moest meten en wilde dit graag weer onder de knie krijgen! Deze wordt tegenwoordig namelijk vaak elektrisch gemeten. Daarna mocht ik meehelpen in de apotheek. Alles is gratis voor deze mensen, dus ook de medicatie, want alles is gedoneerd. Wanneer mensen een uitslag hebben gekregen waarin staat dat ze niet ziek zijn en wanneer ze toch persé medicatie willen hebben, geven we ze placebo (nep medicijnen zonder werking) of vitamine tabletten. Deze kunnen geen kwaad. Omdat er nog zoveel kinderen te wachten stonden op een malariatest, werd er aan mij gevraagd of dat ik malariatesten wilde afnemen bij deze kinderen. In plaats van te helpen in de apotheek met medicatie uitdelen, mocht ik malariatesten afnemen bij kinderen en baby'tjes. Dit vond ik heel erg leuk en leerzaam om te doen! Het is soms lastig om met de kinderen te communiceren, omdat de meeste geen Engels kunnen. Vaak vinden kinderen en vooral baby'tjes het erg eng om een prikje te krijgen, maar door zelf rustig te blijven, vriendelijk over te komen en lief te glimlachen, probeer ik ze gerust te stellen. Ik heb wel meer dan 150 malariatestjes afgenomen! De kindjes bleven maar komen en er leek geen eind aan te komen! Jammer genoeg waren er een hele hoop testjes malariapositief.

Het was een drukke, leerzame en leuke dag waar ik veel geleerd en gezien heb! Ik voelde me net even een dokter! Heel bijzonder en uniek om dit allemaal mee te mogen maken! Mijn volgende blog zal gaan over de Labour Ward (Verloskunde Afdeling) waar ik nu al veel meegemaakt heb! Ik beschrijf dit apart, want anders wordt m'n blog te lang! Tot de volgende keer!

Liefs,

Ilse